Toprağı seversiniz, çamuru da! Ve böcekleri de! Çoğu zaman ayakkabılara ihtiyaç bile duymazsınız mesela, oraya buraya çıplak ayak koşuverirsiniz. Dokunursunuz, hissedersiniz ve duyarsınız. Kulaklarınızla değil, teninizle duyarsınız. Doğa ile aynı dili konuşmaya ve doğayı anlamaya başlarsınız. Doğanın o kadar da pasif olmadığını anlarsınız. Doğaya hükmetmeye çalışmaktan vazgeçip, olması gerektiği gibi; doğanın size hükmetmesine izin verirsiniz.
Bir zaman sonra, evrende nasıl da küçücük olduğunuzu fark edersiniz ve vaktiyle size kocaman gelen sorunları ve takıntıları artık umursamamaya başlarsınız. Mesela, uzun uzun planlar yapmazsınız; Dünya zaten dönüyordur ve hayat zaten akıyordur. Siz sadece ve hakîkaten yaşarsınız. Yalnızca sâdelik üzerine yoğunlaşıp, mümkün olduğunca iyi bir insan olmaya çalışırsınız çünkü diğer her şey sizi evrenin doğasından uzaklaştıracak unsurlardır.
Hani derler ya ''iliklerine kadar'' diye, Güneş'i sevince tam olarak da iliklerinize kadar yaşarsınız. İliklerinize kadar hissedersiniz. İliklerinize kadar gülümsersiniz. İliklerinize kadar doğal, iliklerinize kadar 'siz' olursunuz.
Güneş'i sevin. Çünkü Güneş size doğayı sevdirir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder